Դադարեք օտարներից օգնություն աղերսել,միթե՞ ինքներդ չեք կարող կառուցել նորմալ երկաթբետոնե ամրություններ,որտեղ հայ զինվորները կարող են թաքնվել գնդակոծության ժամանակ.Լապշին

Հիմա վերջապես «կթողնեմ» զզվանքից առաջացած գոլորշին, երբ կարդացի նախորդ հոդվածի մեկնաբանությունները, թե Հայաստանը պատերազմից հետո 2 տարի ոչինչ չի արել իր սահմանները պաշտպանելու համար, և նորից զինվորներ են զոհվում։

Զզվանք է առաջացնում,երբ ահռելի զանգված չի ուզում ոչինչ անել, այլ միայն նվնվում է «Վայ, զենքի փող չունենք», «Ռուսաստանը մեզ չի օգնում», «Նիկոլը վատն է, Իրանը վատն է, Ամերիկան ​​վատն է». «Մեզ ոչ ոք չի սիրում»:Մեկ-մեկ նայում ես, թե ով է գրում ու զարմանում՝ երեւանյան ու մոսկովյան բազմոցին պառկած առողջ տղամարդիկ, հասուն տարիքի բավականին ուժեղ մորաքույրներ։

Մյուսներն իրենց էջերում ցուցադրում են թանկարժեք մեքենաները և Մայամիի լողափերը: Հիմա տղամարդկանց ձեռքին բահ տային և ուղարկեին սահման:

Հայ զինվորների 90%-ը մահացել է 2020 թվականին՝ առանց ադրբեջանցիների անգամ տեսնելու. Գիտեք ինչու՞:Նրանք մահացել են պատերազմի ճանապարհին կամ զորամասերում, կամ շտապ փորված խրամատներում:Որքան հասկացա, երեկ Հայաստանը կորցրեց ավելի քան 50 մարտիկ, և շատերը դարձյալ զոհվեցին ոչ թե մարտերում, այլ արկերից, հրթիռներից և անօդաչուների հարվածներից։

Դուք փող չունե՞ք ժամանակակից զենքի համար։ Բայց դուք ունեք մի երկու «Կամազ» բեռնատար, հին էքսկավատոր, քարեր, ավազ, ցեմենտ և մոտ քսան բանվոր, թե՞ առանց Ռուսաստանի կամ Ամերիկայի օգնության չեք կարող հաղթահարել: Ուզու՞մ եք Ամերիկայից վարորդ ուղարկեն, իսկ Ռուսաստանից՝ բահով բետոն հունցող բանվորների: Վերցրեք և կառուցեք նորմալ, ժամանակակից երկաթբետոնե ամրություններ, որտեղ հայ զինվորները կարող են թաքնվել գնդակոծության ժամանակ։ Քսանմեկերորդ դարը բակում է, իսկ դուք դեռ թաքնվում ես խրամատներում՝ մեքենայի անվադողերի հետևում։ Իսկ տղաները մահանում են։

Ցանկանու՞մ եք տեսնել, թե ինչ տեսք ունի սովորական իսրայելական սահմանային կետը Սիրիայի հետ սահմանին: Կրկնում եմ՝ ամենասովորականը։ Սահմանի երկայնքով նրանց թիվը 160-ն է։ Իմ ընկեր Վահագն Միրիջանյանը կհաստատի, որ մի քանի տարի առաջ մենք քշել ենք Իսրայելի և Սիրիայի սահմանով։ Եվ մենք մտանք մի քանի բունկերի մեջ:

Նման շատ սովորական բունկերում 15-20 զինվոր կա։ Բունկերը սովորաբար ունի 3-4 մակարդակ (8-10 մետր գետնի տակ է անցնում), մի քանի կրակակետեր։ Ներսում կան ննջասենյակներ, ցնցուղներ, հեռուստացույցով հանգստյան սենյակ։ Նրանք ունեն գեներատոր, որը ապահովում է էլեկտրաէներգիա, ցնցուղի համար տաք ջուր, մեկ շաբաթվա համար սննդի ու զենքի պաշար: Հրետանային հարվածներից, հակառակորդի տանկերից և անօդաչու սարքերից զինվորները պաշտպանվում են երկաթբետոնի և քարերի 3 մետրանոց շերտերով։ Վերևից ռումբերից կամ հրթիռներից պաշտպանությունը նույնպես մոտ 3 մետր հաստություն ունի։ Յուրաքանչյուր նման հենակետ շրջապատված է 200-300 մետր ականապատ դաշտերով (հակահետևակային և հակատանկային), որոնք թույլ չեն տալիս մոտենալ ոչ թշնամու տանկերին, ոչ հետևակին։

Դուք ինձ պատասխանեք՝ Հայաստանը հնարավորություն չունի՞ նման բունկերներ կառուցել։ «Կամազ» բեռնատարներ չունե՞ք, էքսկավատոր չունե՞ք, բանվոր չունե՞ք։ Դադարեք ընդմիշտ ծնկների վրա սողալ և օտարներից օգնություն աղերսել, դուք պետք է ամաչեք։ Բայց առավել եւս պետք է ափսոսաք սեփական տղաների համար, ովքեր արժանի էին հայրենիքը պաշտպանելու ոչ թե կեղտոտ ու անպաշտպան խրամատում, այլ ժամանակակից բունկերում, որտեղ նրանց կյանքը ապահով է։

Լուսանկարում Սիրիայի հետ սահմանին իսրայելական ամենատարածված բունկերն է։ Ես ինքս 20 տարի առաջ ծառայում էի նմանատիպ բունկերում: