Եթե Փաշինյանը մնա իշխանության ղեկին, նա կարող է Հայաստանը տանել դեպի երկար սպասված խաղաղության դարաշրջան․ «The National Interest»
«The National Interest»-ը Խաղաղության գինը Կովկասում վերնագրով հոդված է հրապարակել։
ՀՀ վարչապետը համառորեն աշխատել է Կովկասում խաղաղության և ինտեգրման ուղղությամբ՝ չնայած կոշտ ներքին քննադատությանը Հայաստանի վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի քաղաքական գոյատևումն իսկապես ուշագրավ է եղել։
2018 թվականի «Թավշյա հեղափոխությունից» հետո իշխանության գալուց ի վեր՝ այս պաշարված վարչապետը հաղթահարել է 2020 թվականի ղարաբաղյան պատերազմի հետևանքները, Կրեմլի կողմից աջակցվող Հայ առաքելական եկեղեցու (ՀԱԵ) բացահայտ թշնամությունը և հնարավոր ենթադրյալ հեղաշրջման փորձերը։
Նրա ձգտումը դեպի խաղաղություն Ադրբեջանի հետ և մերձեցում Արևմուտքի հետ նրան ապահովել է հզոր թշնամիներ՝ սկսած Ռուսաստանի կառավարությունից մինչև սփյուռքի կազմակերպություններ և նախկին հայ առաջնորդներ։ Հորիզոնում երևացող վերջնական խաղաղության պայմանագրի և հաջորդ տարի նախատեսված խորհրդարանական ընտրությունների պայմաններում՝ խաղադրույքները երբեք այսքան բարձր չեն եղել։ Եթե Փաշինյանը մնա իշխանության ղեկին, նա կարող է Հայաստանը տանել դեպի երկար սպասված խաղաղության դարաշրջան։
Եթե նա տապալվի, երկիրը ռիսկի է դիմում կրկին սահելու դեպի Մոսկվայի ազդեցության ուղեծիր, ինչպես տեղի ունեցավ նրա հարևան Վրաստանի հետ, և դա կարող է վերակենդանացնել հակամարտությունը Հարավային Կովկասում։ Տրամպի գովասանքը և ներքին հակառակորդները Օգոստոսի 8-ին Վաշինգտոնի խաղաղության գագաթնաժողովում ԱՄՆ նախագահ Դոնալդ Թրամփը գովել է Փաշինյանի քաջությունը՝ Ղարաբաղի շուրջ 30 տարվա թեժ հակամարտությունից հետո։ Ռուս-հայ օլիգարխ Սամվել Կարապետյանը ձերբակալվել է հեղաշրջում նախապատրաստելու մեղադրանքով, մինչդեռ ՀԱԵ բարձրաստիճան անդամները բացահայտորեն կողմ են արտահայտվում Փաշինյանի կառավարությունը տապալելուն։
Նախկին նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանը, որը Հայաստանի ինտեգրումը Ռուսաստանի հետ կողմնակիցն է, դարձել է Փաշինյանի ամենակատաղի քննադատներից մեկը՝ դաշնակցելով Եկեղեցու և Կարապետյանի հետ։ Կրեմլյան քարոզիչները, ինչպիսիք են Մարգարիտա Սիմոնյանը և Վլադիմիր Սոլովյովը, բացահայտորեն կոչ են անում Փաշինյանին պաշտոնանկ անել և պահանջում են, որ Ռուսաստանը պաշտպանի Կարապետյանին։ Ռիսկերը Վաշինգտոնի համար Ռուսաստանը թուլացած է, բայց ոչ պարտված։ Եթե Մոսկվային հաջողվի տապալել Փաշինյանին, նա, ամենայն հավանականությամբ, կօգտագործի հայերի դժգոհությունն ու ազգայնականությունը՝ Ադրբեջանի հետ հակամարտությունը վերածնելու համար։
Այս անկայունությունն էլ Ռուսաստանը կօգտագործի երկու կողմերին իրար դեմ խաղացնելու և դրանով իսկ իր ազդեցությունից կախվածության մեջ պահելու համար, ինչպես ժամանակին արեց Ղարաբաղում։ Վաշինգտոնի համար Փաշինյանի հաջողությանն աջակցելը ոչ միայն մեկ առաջնորդի գոյատևման հարց է, այլև ապացույց, որ խաղաղությունն ու ինքնիշխանությունը կարող են գոյակցել հետխորհրդային տարածքում։ Հայաստանի ապագան, և հնարավոր է՝ Հարավային Կովկասի կայունությունը, կախված են դրանից:
Կարծիքներ